Het ware goud van IJsland
Samen met reizigers Sarah en Mayla steeg Nyncke eind augustus in het zadel om in 8 dagen langs alle “Golden Highlights of the South” te rijden. Nyncke legde de tocht al hobbelend vast op papier, en wist vanuit het zadel toch een aantal mooie foto’s te schieten.
Van de uitgestrekte zwarte lavavelden in het hoogland tot het mistige en mythische Marardalur, ofwel “The Valley of the Horses”, de gouden tocht had het allemaal. Tel daar de woest stoere IJslanders en een 18-koppige groep paardengekken bij op, en je hebt een reis met een gouden randje.
Tekst en foto’s: Nyncke Ernst
Gim-steinn
Was het nou Gimstin, Ginsten, Geimsten of Gimsten? Die IJslandse namen zijn zo makkelijk nog niet. Onder mij trappelt mijn IJslandse ros driftig door zonder er erg in te hebben dat ik zijn naam na twee minuten tölten alweer vergeten ben. Lichtjes druk ik mijn benen aan en voor ik er erg in heb, rijd ik aan kop van een kudde van 52 trappelende paarden, 17 giebelende paardenmeisjes en 1 langharige paardenman.
“Uhm, hoe heette mijn paard ook alweer?”, vraag ik aan gids Lotta die onze kudde al trappelend in toom probeert te houden. Lotta barst direct in lachen uit. “Gimsteinn. Het is Gim-steinn.” Ik probeer haar uitspraak op mijn beste IJslands na te doen. De naam van dit vuurkleurige vosje mag ik niet vergeten, op onze finale dag mogen we namelijk weer met ons favoriete beestje op pad. Mits je goed in namen bent. Tja. “Gim-steinn, Gim-steinn, Gim-steinn”, neurie ik nu vrolijk hardop. Even voel ik me weer een 12-jarig paardenmeisje met paardenstaarten in het haar.
Gitzwarte vlaktes en een gouden zon
Ik ben zo stijf als een plank wanneer ik na onze eerste rijdag uit bed stap. Strompelend baan ik mezelf een weg langs mijn soepel uitziende mederijders richting ontbijt. Al gauw wordt duidelijk dat schijn soms bedriegt, en iedereen aardig kreupel is. “Gelukkig hebben we nog maar 7 dagen te gaan,” zeg ik al knipogend tegen Nadine, één van de groepsoudsten, die me met een mix van angst en afschuw aankijkt. Maar de kop is eraf en het zonnetje geeft een gouden randje aan de ochtend wanneer ik vanaf de ontbijttafel naar buiten kijk. Hoe toepasselijk, want we rijden de komende dagen langs alle “Golden Highlights of the South.”
Wanneer de paarden verdeeld zijn – we rijden elke dag op 3 verschillende IJslanders, met elk een onuitsprekelijke IJslandse naam – is het tijd om te vertrekken. Na een zonnedans rond de Hekla, rijden we vandaag het hoogland van IJsland in. De groene velden van gisteren maken plaats voor de gitzwarte vlaktes van vandaag. Om ons heen doemen vreemde gestalten uit het lava op. Ik beeld me in dat het de bewakers van de hooglanden zijn, die ons één voor één welkom heten in dit versteende en verstilde landschap.
De zonnedans om Hekla lijkt te hebben geholpen, de zon schijnt volop wanneer we stilhouden voor een welverdiende break voor paard en paardenmens. Onze paarden worden één voor één herenigd met de kudde in een grote houten paddock waarnaast we zijn stilgehouden. Vervolgens worden de nieuwe paarden verdeeld over de groep, en klimmen we één voor één weer in het zadel. De ene ruiter wat soepeler dan de ander.
In de namiddag maakt het gitzwarte landschap gaandeweg een metamorfose door, net als mijn fysiek. Dieprood is de kleur die nu de boventoon voert; en mijn lichaam lijkt te wennen aan het ritme van het rijden. Wanneer we tegen het einde van de middag aankomen op plaats bestemming, voorziet de zon de manen van de paarden van een gouden randje. Tijdens het eten kijk ik de tafel rond en valt mijn blik nogmaals op Nadine. Alle angst en afschuw van vanmorgen lijkt te zijn verdwenen. ’s Avonds krabbel ik nog snel wat woorden neer. “Gitzwarte vlaktes en een gouden zon. Een dag voor in de boeken.”
Het hoogland en Helgaskáli
Naast Nadine rijd ik de dagen samen met reizigers Sarah en Mayla op, moeder en dochter. Ze boekten de reis bij collega Marieke en zijn tot nu toe net zo verrukt van de tocht als ik. “Dit is een já-ren-lange wens van ons geweest die nu eindelijk in vervulling gaat”, laat Sarah mij weten wanneer we op de vierde dag bij berghut Helgaskáli – met een hooglandse zonnetje in onze gezichten – terugblikken op de tocht van vandaag. Het geluk is van haar gezicht af te lezen.
Het hoogland van IJsland levert het perfecte recept voor paardrijden op IJsland. Een eindeloze reeks aan bizarre buitenaardse landschappen, een eenzaamheid waar je u tegen zegt en een stilte waar je zelf nog stiller van wordt. Het zet al je zintuigen op scherp, maar tegelijkertijd ook in ruststand. Een gekke dualiteit, die werkt als een meditatie. Tel daar de rustig töltende IJslanders, de spetterende Háifoss en een ijskoud flesje Gull aan het einde van de dag bij op, en je hebt puur geluk in een enkel reisje.
De dag bij Helgaskáli wordt afgesloten met een barbecue, een paar valse (en minder valse) noten uit het Söngtextar-boekje van Eldhestar en een handgeschreven bedankje in het gastenboek: “Takk – the Golden Girls and Lukas – onze langharige paardenman.”
De tocht der tochten
Het moest en zou er een keer van komen. Na 6 dagen rijden in een gouden zonnetje, worden we vandaag wakker met regen. Het is het soort regen waar zelfs het stevigste regenjack niet bestand tegen is. Toch doet ook dit weer wonderen, en rijden we misschien wel de tocht der tochten vandaag. Tijdens het diner op de eerste dag wees gids Lotta ons al op een schilderij van “The Valley of the Horses” dat hoog boven onze hoofden en eettafel hing. Een ogenschijnlijk mythische vallei, vol paarden, vol kleuren.
Een mythische vallei spreekt natuurlijk tot de verbeelding, maar niemand had verwacht dat het het kaliber mythisch zou zijn wat je alleen in de boeken van Tolkien tegenkomt. Zeker niet met deze regen. We zitten diep in onze kragen gedoken wanneer we vanuit de mist en regen de eerste contouren van de bergkam Dyrfjöll naast ons op zien doemen. Zet er een dramatisch muziekstuk onder, met wat trommels die rechtstreeks door je ziel dreunen en je hebt de perfecte set voor een nieuwe bestsellende fantasyfilm.
Via de Sköflungur, een kam die mogelijk nog mythischer dan de Dyrfjöll is, duiken we een diepe kloof in. In mijn regenpak zijn inmiddels – net als om mij heen – tal van kleine watervalletjes ontstaan. Toch kan de regen mij – en mijn mederuiters – weinig deren. Om mij heen hoor ik, naast het gekletter van de watervalletjes en de regen, een serene stilte met af en toe een zachte ‘woh’ en ‘wah’ erdoorheen. De kloof klimmen we naast onze IJslanders door, waarna de mosgroene “Valley of the Horses” zich vanuit de trekkende mist aan ons onthult. De mythische Marardalur, zoals de vallei in de IJslandse tong luidt, is voor mij het summum van de dag. Ik geef mijn paard een aai door zijn natte manen. Van mij mag deze tocht der tochten nog dagen duren. Zelfs in de kletterende regen.
Het ware goud
Op onze laatste dag staan 17 licht nerveuze paardenmeisjes en 1 relaxte paardenman op een rij om te horen of ze nog één dag op hun gewenste IJslandse ros mogen rijden. Na een aantal in vervulling gaande wensen, hoor ik Lotta vanuit de voorhoede roepen: “Gim-steinn’ voor Nyncke.” Als een iets te enthousiast 12-jarig paardenmeisje spring ik naar voren, en neem ik Gimsteinn samen met een complimentje van Lotta in ontvangst. “Ik wist dat je hem niet zou vergeten.”
Vergeten ga ik Gimsteinn, maar ook zeker deze 8 met goud gevulde dagen niet. Naast de Hekla, het hoogland, de Háifoss en “The Valley of the Horses” deden we namelijk nog veel meer hoogtepunten aan. Van Geysir tot de Gullfoss en van de Thjófafoss tot Þingvellir. Toch zat het ware goud van deze tocht niet in de hoogtepunten van de Golden Circle. Het ware goud was de groep van 52 onverwoestbare IJslanders en 18 woest enthousiaste paardengekken. Goud zat ‘m in de messcherpe regen en de gouden zon in mijn gezicht.
Ons reisverhaal zit erop, maar die van jou kan vandaag nog beginnen! Wil je net zo’n gouden tour als Nyncke maken? Hieronder vind je onze meest populaire meerdaagse paardrijtochten terug, inclusief de 8-daagse ‘Golden Highlights of the South.’ Wil je een paardrijtocht combineren met andere hoogtepunten van IJsland? Ook dat is mogelijk. Onze IJslandspecialisten staan voor je klaar.
Deze reis werd mogelijk gemaakt door Eldhestar.
